آقای سامان جاوید و همکارانشان  از گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی همدان در تاریخ 22 دسامبر 2016 موفق به چاپ مقاله فوق در مجله International Journal of Biological Macromolecules شدند.

در این کار تحقیقاتی که با هدف مقایسه اثرات نانوذرات لیپیدی حاوی تاموکسیفن و داروی آزاد تاموکسیفن بر کارسینوژنز اندومتریال انجام گردید، دو گروه رت  Sprague-Dawley ماده انتخاب گردید و سپس به یک گروه نانوذرات لیپیدی حاوی تاموکسیفن و به گروه دیگر داروی آزاد تاموکسیفن داده شد. در انتهای مطالعه، میزان بیان ژن‌های ER-α و VEGF-A و استرس اکسیداتیو سرم در مقایسه با گروه های کنترل مورد ارزیابی قرار گرفت. این محققان توانستند نشان دهند که، تاموکسیفن بارگذاری شده در نانوذرات لیپیدی موجب کاهش چشمگیر بیان ژن‌های ER-α و VEGF-A شده و مقدار استرس اکسیداتیو سرم را نیز کاهش می‌دهد. این نتایج حاکی از اثر بهتر تاموکسیفن بارگذاری شده در نانوذرات لیپیدی نسبت به تاموکسیفن آزاد بر کاهش بیان ژن‌های ER-α و VEGF-A و استرس اکسیدایتو سرم است.